เนื้อเพลง ลมรำเพย - อรวี สัจจานนท์

จาก ไปแล้วดังลมรำเพย
โอ้ อกเอยไม่หวนกลับหลัง
ดั่ง ราตรีที่ลืมรุ้งราง
ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง
ดั่งทางที่ร้างสัญจร.
จาก ไปแล้วหนอความหวังดี
คอย จู้จี้ห่วงใยไถ่ถอน
แว่นเสื้อผ้า
หยูกยา กระเซ้าเง้างอน
อยู่ตรงไหนฟูกหมอน
ไถ่ถามกับความคิดถึง.
เพียง น้ำคำกล่าวลาเข้มแข็ง
ขวัญโรยอ่อนเรี่ยวแรง
หลั่งรินร่ำลาคราหนึ่ง
จากก็เจ็บ อยู่ก็จำเจจึง
ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีกสักหน
.เหม่อ มองแล้วเมื่อไรจะมา
ห่วง หนักหนาว่าจะสับสน
ไต่ แสงดาวกับใครกี่คน
ไปเพื่อจะหลุดพ้น
หรือตั้งใจไปเหงา

เพียง น้ำคำกล่าวลาเข้มแข็ง
ขวัญโรยอ่อนเรี่ยวแรง
หลั่งรินร่ำลาคราหนึ่ง
จากก็เจ็บ อยู่ก็จำเจจึง
ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีกสักหน

เหม่อ มองแล้วเมื่อไรจะมา
ห่วง หนักหนาว่าจะสับสน
ไต่ แสงดาวกับใครกี่คน
ไปเพื่อจะหลุดพ้น
หรือตั้งใจไปเหงา